பேய் கதைகள்

 மர்மக் காடு தமிழ்நாட்டின் தென் மலைத்தொடர்களின் அடிவாரத்தில், பசுமை நிறைந்த காட்டின் நடுவே “அருவிக்காடு” என்று அழைக்கப்படும் ஒரு இடம் இருந்தது. அங்கிருந்த சின்னஞ்சிறிய ஆற்றின் ஓசை கூட, இரவில் குருதியோடு கலந்து ஓடும் போல அச்சமூட்டும். மக்கள், அந்தக் காடை “பூதங்காடு” என்று பயத்தோடு அழைத்தனர். காலம் கடந்த பல தலைமுறைகளாக, அந்தக் காடுக்குள் சென்றவர்கள் சிலர் திரும்பவே வரவில்லை. சிலர் திரும்பி வந்தபோது, அவர்களின் மனம் சிதறிப் போய் பைத்தியமாகி விட்டனர். “இரவு பன்னிரெண்டு மணிக்குப் பின், காடு முழுக்க ஒரு பெண்ணின் குரல் கேட்கும்... அது அழுகையா? சிரிப்பா? யாரும் சரியாக சொல்ல முடியாது...” என்று கிராமவாசிகள் எச்சரித்தனர். காவல் அதிகாரி விஜயன் மலைக்குக் கீழே இருந்த “ஆலங்குடி” கிராமத்தில், புதிய காவல் நிலையம் திறக்கப்பட்டது. அங்கு பணியமர்த்தப்பட்டவர் இன்ஸ்பெக்டர் விஜயன் . அவர் தைரியசாலி, அறிவாளி. “பேய்கள் இல்லை, மிருகங்கள் தான் இருக்கின்றன” என்ற நம்பிக்கை கொண்டவர். ஆனால் அந்த ஊரின் முதியவர்கள் எச்சரித்தார்கள்: “விஜயா… நீ எதை வேண்டுமானாலும் செய்யலாம், ஆனா பூதங்காட்டை சவால் பண்ணாதே. அது மனி...

 பகுதி – 4 : “இரவு மணி பன்னிரெண்டின் தீர்ப்பு” அருண், விஜய், கணேஷ் மூவரும் இருண்ட குகையின் அடித்தளத்தை எட்டியிருந்தனர். வீரபாண்டியனின் ஆவி, மெதுவாக அவர்கள்முன் நிழல்போல் தோன்றியது. முந்தைய தலைமுறைகளின் குரல்களையும், துயரமிகு போர்க்களத்தின் ஒலிகளையும் சுமந்த காற்று அந்த இடத்தில் சுழன்றது. “ இரவு மணி பன்னிரெண்டு அடித்தவுடன், சாபத்தின் தீர்ப்பு நடைபெறும் ,” என்ற குரல் குகை முழுதும் ஒலித்தது. அது ஒருவேளை மனிதக் குரல் போலவும், ஒருவேளை வானத்தின் இடியெனவும் கேட்டது. இரத்தத்தின் மர்மம் வெளிப்படும் தருணம் குகையின் நடுப்பகுதியில் பழமையான வெண்கலப் பீடம் ஒன்று இருந்தது. அதன் மேல் ஓரளவு காய்ந்த இரத்தக் கறைகள் இன்னும் ஜொலித்தன. அருணின் கையிலிருந்த வாள் — ரத்தத்தால் சிவந்திருந்தது. அந்த வாளே சாபத்தை முறியடிக்கக்கூடிய ஒரே ஆயுதம் என்பதை அவர்கள் புரிந்துகொண்டனர். வீரபாண்டியனின் ஆவி மெதுவாக பேசத் தொடங்கியது: “என் பேராசையும், என் துரோகம் செய்த இரத்தமும், இந்த மண்ணை சாபத்தால் கட்டியிழுத்தது. இன்று உங்களது இரத்தத்தின் சத்தியம் மட்டுமே இந்தச் சாபத்தை முடிக்கக் கூடியது.” அந்த வார்த்தைகள் கேட்டவுடன், ...

 பகுதி – 3 : “இரத்தத்தின் ரகசியம்” மங்கையர்கரசி புகையாய் கரைந்தபோது, கோட்டையின் அடுக்குமாடி அறை அமைதியாகி விட்டது. ஆனால் அந்த அமைதி மூவரின் மனதில் இன்னும் பெரும் சஞ்சலத்தை ஏற்படுத்தியது. அவளைப் பார்த்து பயமடைந்திருந்த விஜய் மெதுவாகச் சொன்னான்: “சாபம் முடிஞ்சு போச்சு போல இருக்கே… ஆனா ஏன் எனக்கோ இன்னும் ஏதோ தொடங்கப்போற மாதிரி தோணுது?” அருண் வலியுடன் கையைப் பிடித்துக் கொண்டான். அவன் கையில் இருந்த பசும்புல் இரத்தத்தோடு கலந்திருப்பது வித்தியாசமான ஒளியுடன் இன்னும் பிரகாசித்துக் கொண்டிருந்தது. மர்மக் குறியீடு அவர்கள் மூவரும் அறையிலிருந்து வெளியே வந்தபோது, கோட்டையின் சுவரில் ஒரு புதிய குறியீடு ஒளிர்ந்தது. மூவரும் அதிர்ந்து பார்த்தனர். அது ஒரு வட்ட வடிவ சின்னம் – அதன் நடுவில் ரத்தத் துளி மாதிரி சிவப்பு ஒளி. “இது முன்னாடி இல்லையே…” என்று கணேஷ் பீதியுடன் சொன்னான். அருணின் உள்ளம் பதட்டமடைந்தது. “இது என் ரத்தத்தோட சம்பந்தம் தான். அவள் சாபத்திலிருந்து விடுதலை அடைந்தாலும், இன்னும் ஏதோ ரகசியம் அந்த ரத்தத்தில இருக்கிறது போல.” கிராம மூதாட்டியின் எச்சரிக்கை அடுத்த நாள் காலை மூவரும் கிராமத்...

 பகுதி – 2 : “சாபத்தின் தொடக்கம்” கோட்டையின் அடுக்குமாடி அறைக்குள் மூன்று இளைஞர்களும் சிக்கிக் கொண்டிருந்தனர். கதவு தானாகவே மூடப்பட்டு விட்டது. சுவரின் மீது பழைய விளக்கு வெளிச்சம் ஆடியது. அந்த இடத்தில் காற்று கூட அடைக்கப்பட்டதுபோல குளிர்ச்சி. முன் நின்ற பெண் உருவம் மெதுவாக எழுந்தாள். அவள் தலைமுடி தரையை எட்டும் அளவுக்கு நீண்டது. கண்களில் ஒளி மின்னியது. சிரிப்பில் கொடூரம் கலந்தது. “நீங்க என்னை பார்க்க வரவில்லை… ஆனா நான் உங்களை காத்திருக்கிறேன் பல ஆண்டுகளாக. என் கதை சொல்லப்பட வேண்டிய நேரம் வந்துவிட்டது,” என்று அவள் குரல் இடிந்து ஒலித்தது. மந்திர சத்தம் விஜய் துணிவாகச் சொன்னான்: “யார் நீ? இங்கே என்ன செய்றே?” அவள் மெதுவாகக் கை உயர்த்தினாள். சுவரின் மீது ஒரு பழைய ஓவியம் உயிரோடு நிழல் போல ஆடியது. அந்த ஓவியத்தில் ஒரு ராஜா, ஒரு ராணி, இருவரின் நடுவே நின்ற ஒரு இளம் பெண். அப்படியே சில வினாடிகளில் ஓவியத்திலிருந்து மந்திர சத்தம் எழுந்தது – சங்கு ஊதுவது போல. அவள் சொன்னாள்: “நான் அந்த ராஜாவின் அரண்மனையில் வேலை பார்த்தவள். என் பெயர் மங்கையர்கரசி . மூன்று நூற்றாண்டுகளுக்கு முன்பு இந்தக் கோட்...

 பகுதி – 1 : “மறைந்த சத்தங்கள்” தஞ்சாவூருக்கு அருகிலுள்ள பழைய கிராமம் ஒன்று – பெயர் "சின்னவயல்". அந்த கிராமத்தில் இருந்த பெரிய மரபுக்கோட்டை பற்றி எல்லோருக்கும் தெரியும். சுமார் மூன்று நூறு வருடங்களுக்கு முன்பு கட்டப்பட்ட அந்தக் கோட்டை இப்போது இடிந்துவிட்டது. கோட்டையின் உள்ளே பாழடைந்த அரண்மனை, கிழிந்த சுவர்கள், பழைய கல் தூண்கள் மட்டும் தான் எஞ்சியிருந்தன. ஆனால் அந்தக் கோட்டையைப் பற்றிய மக்கள் கதைகள் இன்னும் உயிரோடு இருந்தன. யாரும் அங்கு இரவு பன்னிரெண்டு மணிக்கு பிறகு போகக்கூடாது என்பதே கிராமத்து எச்சரிக்கை. காரணம் – அந்த நேரத்தில் அங்கிருந்து பேய் சத்தங்கள் கேட்கும், சில சமயம் உயிரோடு போனவர்கள் திரும்பவே வரமாட்டார்கள். மழை இரவு அந்த இரவு செப்டம்பர் மாதம். மழை சின்னச் சின்ன துளியாய் பெய்துகொண்டிருந்தது. காற்றின் சத்தம் சுவர்களை ஊடுருவி அடித்தது. கிராமத்தின் ஓரத்தில் இருந்த தேயிலை கடையில் மூன்று இளைஞர்கள் அமர்ந்திருந்தனர். விஜய் – நகரத்தில் இருந்து வேலைக்காக வந்தவர். அருண் – கிராமத்திலேயே பிறந்து வளர்ந்தவர். கணேஷ் – சற்று விளையாட்டுத்தனமாகப் பேசும் தன்மை கொண்ட...